U Siriji je došlo do velikih sukoba, nakon što je Turska objavila plan likvidacije kurdskih jedinica u Siriji i šire, a zatim i započela napad. Plan Turske je da stvori “bezbednosni pojas” od Mediterana, do Iraka, odnosno kroz teritorije gde su većina Kurdi i gde se nalazi i žarište kurdskog nacionalnooslobodilačkog otpora.
Turska koristi opšti haos na Bliskom istoku da realizuje svoje imperijalističke ciljeve, a jedno od glavnih je likvidacija kurdskog pitanja. Iz perspektive turske države, borba Kurda za nacionalno oslobođenje predstavlja jedan od fundamentalnih problema. Ne samo što Kurdi čine značajan deo populacije unutar same Turske, već i teritorija koju Kurdi naseljavaju u drugim državama, konkretno Siriji i Iraku ,seče planirane trgovinske rute koje turska buržoazija želi da iskoristi radi trgovine sa Bagdadom i sa ostatkom Azije. Glavna prepreka ovim planovima su jedinice HPG-a (oružano krilo PKK – profesionalni borci), YPG, YPJ (drugi vid oružanih kurdskih jedinica), kao i sam PKK kao glavna politička organizacija koja zastupa oružanu borbu za nacionalno oslobođenje.
Okršaji su započeli sredinom novembra, uprkos tome što turska već mesecima bombarduje region Afrina. Kurdske jedinice uspele su u okolini Manbidža 24. novembra da nanesu velike gubitke turskim plaćenicima. U napadima je uništeno 17 plaćenika, 2 vozila, 2 kontrolna punkta i jedna vojna baza. U drugoj operaciji, 23. novembra na bliskom području je 8 plaćenika ranjeno, a 7 likvidirano. Tokom čitavog novembra, kurdske jedinice su sistematično uništavale turske plaćenike, što je i jedan od uzroka za ponovnu intervenciju regularne turske vojske.
Ovaj plan nije ni prvi ni poslednji plan turske države da uništi Kurde, i kao svi planovi do sada i ovaj će na kraju propasti. Korišćenje plaćenika koje mahom čine najzaostaliji i najreakcionarniji elementi upravo u praksi dokazuju jalovost ovog turskog poduhvata, njegove interne kontradikcije i njegovu poražavajuću budućnost.
Sasvim suprotno, kurdske jedinice, sa svojim dubokim utemeljenjem u narodu, sa jasnim oslobodilačkim i borbenim karakterom po klasnom, nacionalnom i ženskom pitanju, sa jasnim isticanjem borbe ne samo na vojnom, nego i na političkom i kulturnom planu nesumnjivo će odneti pobedu i nad ovom ofanzivom kao i nad kolonijalnom politikom turske i pre ili kasnije krunisati svoju borbu oslobođenom i nezavisnom državom.
