Sukob Otpora i Palestinske samouprave – istorija otvorene kolaboracije

Podijela vlasti i prve akcije

Nakon što je Hamas osvojio vlast na izborima u Gazi 2006. godine došlo je do konflikta između njega i do tada vladajućeg Fataha. Hamas je pobjedio što je dovjelo do podele vlasti, u kojoj je Hamasu pripala Gaza, a Fatahu Zapadna obala, sa Palestinskom samoupravom (PS) kao upravnim telom.

Prije izbora, Otpor na Zapadnoj obali je poražen u Drugoj intifadi, koja se završila 2005. godine. Palestinska samouprava je ostala na svojim kolaboratorskim pozicijima i zbog toga je zadržala vlast, sada bez ikakve konkurencije. Prve akcije Otpora su se desile ubrzo nakon kraja Druge intifade, ali su one bile individualne i sporadične.

Prvi Palestinac koji je izveo akcije protiv Izraela je bio iz Dženina, a poznat je po tome što je prodao ličnu svojinu da bi kupio pušku, sa kojom je napadao izraelske kontrolne punktove. Borac je počeo da okuplja sve više ljudi oko sebe i nekoliko godina kasnije je stvorena prva organizovana grupa Otpora na Zapadnoj obali, nakon što su sve bile efektivno uništene nakon Druge intifade.

Za razliku od Gaze, gde Otpor ima potpunu kontrolu nad teritorijom, na Zapadnoj obali Izrael ima potpunu slobodu da sa svojim trupama uđe kad god hoće i gde god hoće. Iz ovog razloga mnogi veterani Druge intifade nisu preživjeli kasnije godine, već su bili ubijani i hapšeni. Svaki sledeći lider neke od grupa Otpora, pa i većina boraca su takođe ubijani i hapšeni, zbog čega Otpor nije mogao da zaživi. Izraelske paravojne jedinice, kojima je PS dostavljao sve potrebne informacije su skoro pa neometano delovale dugo vremena.

Stvaranje novih lidera

Međutim, mladi uhapšeni borci su se povezali sa veteranima u zatvoru, koji je postao škola ulične borbe. Kada su izašli iz zatvora, iako još uvek mladi u ranim 20-im godinama, ovi borci su pomoću novostečenog znanja mogli uspješno organizovati snage koje su htele da se bore protiv strane i domaće okupacije. Izrael više nije mogao sa ranijom lakoćom da kidnapuje i ubija pripadnike Otpora, zbog čega je veća i otvorenija kolaboracija PS-a bila potrebna.

Sa početkom rata u Gazi 7. oktobra i velikim početnim uspjesima grupa Otpora, sam narod na Zapadnoj Obali je osjetio da je došlo vrijeme za novi talas borbe protiv okupacije. Grupe Otpora su počele da dobijaju veliki priliv novih članova i obučeni mladi lideri su odmah krenuli da planiraju za dugu borbu.

Od povremenih kratkih napada na izraelske kontrolne punktove, Otpor je počeo da priprema zasede pomoću IED-ova i domogao se boljeg naoružanja. Takođe je počeo i da snima akcije u stilu Otpora u Gazi, što je dovjelo do mnogo potrebnih propagandnih pobjeda. PS je na početku uglavnom stajao sa strane, ne željeći da uznemiri narod direktnim napadom na snage Otpora. Liderstvo PS-a se nadalo da će prosljeđivanjem potrebnih informacija Izraelu, redovni izraelski upadi uništiti i iskoreniti Otpor.

U tom vremenu, samo izraelsko liderstvo je sa početnom vojnom katastrofom 7. oktobra, a zatim i konstantnim neuspjesima da ispuni bilo koji od zadatih ciljeva, tek počelo da shvata kakav ga zapravo rat čeka. Otpor u Gazi i na Zapadnoj obali je uprkos gubicima jačao i postajao sve masovniji. Politika tajne kolaboracije više nije mogla da opstane u novim uslovima i PS je imao dva izbora – stati na nove pozicije i okrenuti se protiv Izraela, ili nastaviti sa sve otvorenijom kolaboracijom, zbog koje su iz dana u dan gubili podršku naroda.

Put otvorene kolaboracije

Zbog svoje klasne pozadine PS je izabrao drugu opciju i počeo je sve direktnije da napada Otpor. Na početku su to bili upadi u kuće poznatih članova Otpora i zaštrašivanje, da bi preraslo u oduzimanje oružja, kidnapovanje i krajem marta kulminiralo otvaranjem vatre na sprovod trojice boraca Otpora u Dženinu. Pripadnici PS-a koji su bili protiv ovakve politike napustili su PS, a neki su se i pridružili Otporu. Primer toga je akcija koja se dogodila kada je član predsedničke garde uzeo pušku i ratnu opremu i sam ubio sedam izraelskih vojnika. Ovakve stvari su bile veliki propagandni udarac protiv politike kolaboracije.

PS je i pre tog napada postao omražen među narodom, koji nije više trpeo kolaboratorsku politiku. Nakon direktnog napada na članove Otpora, koji su i dalje insistirali na tome da ne žele sukobe sa PS-om, za PS nije više bilo mogućnosti povratka. Jedini način na koji su sada mogli da zadrže vlast je bio otvoreni teror ne samo protiv pripadnika Otpora, već i protiv samog naroda koji ga je podržavao.

U sledećem periodu PS je nastavio sa svojom dotadašnjom politikom i povremeno je dolazilo do okršaja između pripadnika Otpora i PS-a. Isprobane su nove taktike, kao što su vezivanje snaga Otpora istovrijemenim napadom snaga PS-a i snaga Izraela iz više pravaca. Kasnije će ove taktike služiti u daljoj eskalaciji rata. Osim nekoliko novih taktika, sukobi Otpora i PS-a su uglavnom pratili isti šablon. PS bi izvršio provokaciju Otpora, kao što je kidnapovanje boraca ili otvaranje vatre na njih, na šta bi Otpor jednako odgovorio i tu bi se sukob završio.

Invazija Zapadne obale

Strategija povremenih upada specijalnih jedinica i korišćenja PS-a za ciljanje boraca i pacifikovanje naroda nije uspjela, zbog čega je Izrael morao posegnuti za novim koracima. Shvativši da se narod digao protiv okupacije i da ne postoji više šansa smirivanja masa bilo kakvim drugim putem, izraelska vojska je jednim velikim napadom pokušala da uništi Otpor na Zapadnoj obali i kazni narod koji se usudio da se pobuni. Izraelska vojska je 28. avgusta napala sve veće gradove na Zapadnoj obali sa velikim brojem vojnika i sve to uz pomoć PS-a.

Usledili su žestoki okršaji sa pripadnicima Otpora, a dok su borbe trajale izraelski buldožeri su uništavali gradove. Gradovi su uništeni u odnosu na stepen otpora koji je narod u njima pružao. Tako je Dženin bio grad koji je pretrpio najveću štetu, praćen Tulkaremom, Nablusom, Kalkiljom i drugima.

Uloga PS-a u ovoj invaziji je bila višestruka, a priprema za invaziju je trajala duže vrijeme. Nedjeljama prije invazije pripadnici PS-a su pojačali svoje aktivnosti protiv Otpora, pokušavajući da kidnapuju lidere i gradeći obavještajnu mrežu. Kada je invazija počela snage PS-a su odmah krenule sa uklanjanjem eksploziva, stavljenih ispod asfalta na očekivanim pravcima napada izraelske vojske, i obezbeđivanjem prolaza izraelskim vozilima punim izraelskih vojnika.

Iako oštećen, Otpor je nakon dugih borbi preživio i pokazao da ne može biti savladan jednim udarcem. Plan Izraela da “pokosi dvorište” nije uspio. Otpor u Gazi je jačao i nijedna strategija Izraela nije uspjela da ga znatnije ošteti, a kamoli uništi. Istovrijemeno je na sjeveru Hezbolah postajao sve odvažniji i opasniji, a Izraelu je trebala nova eskalacija kako bi produžio rat i pokušao uvući Ameriku u njega. Ograničeni vremenski okvir između završetka velikih operacija u Gazi i pripreme za napad na Liban i novu veliku ofanzivu na sjever Gaze Izrael nije uspio da iskoristi da pobjedi na barem jednom frontu.

Prekid politike nenapadanja

Jedine opcije koje su Izraelu preostale su bile nastavak većih i češćih napada na žarišta Otpora, kao i veći pritisak na PS u borbi protiv Otpora. PS koji je već odavno izabrao put kolaboracije nije imao drugu opciju nego da posluša svoje gospodare. Međutim, pripadnici Otpora su se do sada prekalili i više nisu morali da trpe stalne napade i eskalacije PS-a.

Otpor je od početka rata napredovao iz dana u dan, kvantitativno i kvalitativno. Uprkos gubicima broj boraca i samih grupa Otpora se povećavao, a akcije su postajale sve složenije i veće. Sada je Otpor osim ličnog naoružanja i slabijih eksploziva, posedovao mitraljeze, snajpere, mnogo jače IED-ove i mnogo obučenije i organizovanije borce.

U još jednoj provokaciji 11. oktobra ponovo su se dogodili okršaji između PS-a i Otpora i to u Tubasu koji se do tada smatrao utvrđenjem PS-a. Okršaji su izbili nakon što su pripadnici PS-a pokušali da kidnapuju lidera Otpora u ovom gradu, a nekoliko dana prije su se sukobili kada su Otpor istovrijemeno napale snage Izraela i PS-a.

Liderstvo Otpora je po prvi put pozvalo sve grupe u svim gradovima da se suprotstave kolaboratorskoj vladi, a odgovori su ubrzo došli. Prve akcije su se dogodile u Dženinu, gde su napadnute vladine zgrade širom grada. Iako su te noći stali sa svojim akcijama, plašeći se dalje eskalacije, pripadnici PS-a su nekoliko dana kasnije izveli još jedno kidnapovanje jednog od lidera i to ponovo u Tubasu.

Budućnost PS-a

Klasna pozicija PS-a jeste pozicija kompradorske buržoazije. Zbog toga akcije PS-a poput vernog pseta, moraju da prate akcije Izraela, koji sve više eskalira rat na Zapadnoj obali. Bombardovanje dronovima, koje je do skoro bilo nezamislivo i zabranjeno izraelskim vojnicima na Zapadnoj obali, sada se pretvorilo u bombardovanje javnih mesta, sa desetinama žrtava.

Ovakvi napadi jedino mogu služiti daljem razvitku borbenog duha u narodu i povećanju sposobnosti i masovnosti Otpora. PS, koji će pratiti eskalacije i koji će i sam eskalirati rat protiv svog naroda se već našao na istom mjestu gde i svi prethodni kolaboratorski režimi – osuđen na propast i uništenje.

* IED – improvised explosive device: improvizovana eksplozivna naprava.