O borbi u Indiji: Korak naprijed ka narodnooslobodilačkoj borbi

Od kako je Indija ušla u moderni tok, raskidom sa kolonijalizmom posle Drugog Svijetskog Rata, a nakon dugotrajne borbe protiv Britanskog carstva koja je bila sve samo ne mirna i „gandijevska“, u kojoj je pokret Gandija odigrao tek finalnu ulogu, glavna asocijacija je sukob na relaciji vlast – narod. Uprkos dekolonozaciji i objavi nezavisnosti, sama indijska nacija je i dalje ostala u velikoj mjeri podređena
multinacionalnom kapitalu, oličenom i dalje kroz predatorski „Komonvelt“ – zajednicu bivših britanskih kolonija.

Međutim, bilo bi pogrešno baciti baš svaku nedaću i zlo današnje Indije na zaostavštinu kolonijalizma, koji je uprkos šteti koju je i sam naneo, zapravo postojao paralelno iznad jednog drugog sistema koji je daleko duže prisutan. Sistem kasta koji u Indiji postoji vekovima, ogleda se i danas kroz svoj specifični
otisak u kapitalizmu i kroz represiju koja pritiska revolucionarne organizacije i milione ljudi koji žive na margini društva.

Ključni događaji

Opozicija unutar Indijskog Kongresa je zatražila sudsku istragu povodom ubistva čovjeka 9. marta za kojim se pretpostavilo da je bio pripadnik KPI-a (Maoistička), iako je daljom pretragom utvrđeno da on nije imao nikakve veze sa njima. Naprotiv, on je bio pripadnik jednom od mnogih plemena unutar Mandla područja u Pradešu, centralna Indija. Hiran Sing Parta (Hiran Singh Partha), žrtva u navedenom zločinu, je bio pripadnik zajednice Baiga koja je zajedno sa ostalim plemenimskim zajednicama postala ugrožena od posljedica represije koja sprovodi trenutna BJP vlast sa Modijem na čelu.

Povod za ubistvo je bilo samo to da je prije par dana Hiran otpratio revolucionare unutar džungle u koju je išao da sakuplja drva, međutim, kako i sami zvaničnici unutar policije navode, sama činjenica da je on bio pripadnik plemena je bilo dovoljan razlog za njegovo ubijanje jer kako se navodi, mještani iz plemena su obično pristalice samih pobunjenika, „i da će se o njegovoj vezi sa pobunjenicima dalje razložiti tek poslije istrage“, kako je obrazložio šef policije.  

Neminovno pogleda i mišljenja na revolucionare, ove tvrdnje od same državnog aparata dokazuje okrutnost i korupciju unutar vlasti koja bi navodno trebala da štiti narod, no samim stavovima dokazuje da je njihova funkcija i uloga upravo suprotna. Tog istog dana je zabilježena mali okršaj između pobunjenika i policije u toj oblasti koji su bili tamo, razmenjujući vatru u samom procesu.  

U okršaju niko nije bio ranjen, a u procesu je dvoje radnika bilo uhapšeno u narednim satima zbog sličnih sumnji da su pomagali revolucionarima. A reakcija naroda je bila negativna, a kako navodi vođa lokalnog sindikata rada, Balsing Takur (Balsingh Thakur), to dvoje su takođe potpali žrtve od policijskog terora i represije vlasti, i kako će zahtijevati njihovo hitno oslobođenje iz pritvora.   

Kako je već viđeno, ovakve represije mogu samo postati gore kako vrijeme prolazi. Kao dio većeg plana za ojačanje kastinskog sistema, još ranije u Decembru prethodne godine je Devendra Fendris, glavni ministar Indijske države Maharaštra i član BJP-a, je dao prijedlog o uvođenju zakona o „Specijalnoj Javnoj Zaštiti“, koji kako se navodi ima za cilj da se potamani „urbani Naksalizam“ (drugim riječima, revolucionare i revolucionarne elemente).    Uvođenjem, zakon bi dao ovlašćenje državnim organima da vrše hapšenja protiv svakoga ko je osumnjičen da radi protiv i države, kao i ostale pod sumnjom da šire propagandu koja se pod zakonom klasifikuje kao „anti-nacionalna aktivnost“.

Korijen samog problema  

Na trenutnu situaciju nije pogrešno istaći ulogu Britanske kolonijalne mašinerije koja je imala velikog uticaja na Indijski polukontinent. Međutim, bilo bi pogrešno zastati samo tu i okriviti samo Britanski kolonijalizam za ono što je u suštini, kako se videlo do sada, ukorijenjeni domaći problem koji traje još od postanka prvih robovlasničkih društava. Kada su Britanski kolonijalisti sišli na obale Indije, za razliku od većine mjesta gde su bili i našli plemenska društva koja se nisu mogli odupreti kolonizaciji, a u nekim slučajevima, i samom istrebljenju, države Indijskog poluostrva su već do tada imale strogo utemeljeno klasno društvo.   

Posebna karika što je dijelila Evropsko i feudalno, a i kasnije rano kapitalističko društvo jeste postojanje kasti i kastinskog sistema. Ovaj sistem je bio drugačiji od Evropskog feudalizma po tome da je otvoreno dijelio ljude po etničkoj osnovi, time određivajući uloge ljudi unutar hijerhije tog klasnog društva, koje se sastojalo od 5 slojeva:  

Daliti: Među najnižim slojevima, Daliti (nedodirljivi) su ljudi na dnu hijerarhije, koji su prisiljeni da obavljaju fizički rad u opasnim mjestima, čišćenje ulica, i bilo kakav drugi posao koji je u najmanju ruku opasan po zdravlje u dugom roku. U najgorem slučaju, za njih ne postoji prilika za bilo kakav rad pa su primorani da prose. Nekada se i ne ubrajaju unutar sistema kao posebna kasta, nego kao strani elemenat, i kao tako trpe najgore represije. Najčešće pripadnici Dravidskih naroda kojih ima najviše na jugu Indije, njima takođe spadaju i mnoga plemena van gradova Indije i urbanizovanih područja koji se ne pokoravaju kastinskog sistemu.  

Sudre: Druga najniža i potom isto teško ekploatisana kasta. Sudr su njivari, fizički radnici i krajnje običan narod koji je unutar hijerarhije indijskog društva etnički raznovrsan, najviše vodi porijeklo od pokorenih naroda koji su se sukobili sa osvajačkim plemenima u toku vremena selidbe Indoevropljana, koji su se vijekovima kasnije izmješali. Zajedno sa dalitima trpe najviše eksploatacije u društvu.  

Vaisje: Na trećem stepenu se nalaze Vaisje. Trgovci po struci, kod njih se takođe ubrajaju zemljoposjednici i ostali čiji su pretci radili i bavili se pretečama sitno buržujskih poslova.  

Kšatrije: Oni predstavljaju potomke Indoevropljana koji su pokorili Indijsko poluostrvo, Kšatrije su kasta ratnika, vladara i njihovih porodica.  

Bramini: Na samom vrhu su svještinici, ili Bramini, koji su nadležni za propovijedanje hinduističke vjere, koji djele isto porijeklo sa Kšatrijama.

Nije nikakva slučajnost da kada se najviše incidenata i represija izvodi na pobunjenike iz KPI (Maoistička), u to se u isto vrijeme uključe i mnogi pripadnici nižih kasta, u ovom slučaju dalita i sudrija, koji su na meti državnih i neokolonijalnih insitucija zbog navodnih veza sa pobunjenicima. Ovo što se dešava u Indiji je samo nastavak viševjekovne klasne borbe, čije ulje na vatru je dolio dolazak Britanskih kolonizatora. U današnjem obliku naravno nije više pitanje protjerivanje ostataka kolonijalne vladavine, već i uništenje viševjekovnog sistema koji u ovom obliku današnju Indiju pretvara u „tamnicu naroda“, nalik Carskoj Rusiji uoči 20. vijeka.  

Borba kao riješenje

Kako je dokazano kroz istoriju, jedino je revolucionarnom borbom i samim otporom ikada bio postignut naprijedak protiv bilo kakvog oblika sistematskog nasilja u ime ne samo slobode, nego i borbe za pravdu i društvenu ravnopravnost. KPI (Maoistička) upravo dokazuje tu tezu iz dana u dan, nasuprot teroru i gubitke koje trpe protiv neokolonijalne Indijske države koja je donedavno uhapsila oko 64 pripadnika KPI. Dokle god vlasti govore da borba koju oni vode ne ide nikuda, oni samo potvrđuju njihov strah protiv nadolezeće društvene revolucije za kojim se svi narodi Indije bore iz dana u dan da to učine stvarnošću. Doći u onaj čas kada narodne mase odbace bilo kakvu priču o mirovnom riješenju, koju u slučaju Indije je najbolje ovjekovječen sa pričom o Gandiju i njegovoj nenasilnoj borbi koja je doprinela do „nezavisnosti“ Indije tek u zadnjem činu, ne uzimajući u obzir krv i patnju mnogih revolucionara i boraca za slobodu koje je zapravo bilo odgovorno za trunak nezavisnosti koju Indija ima danas.  

Put ka slobodi narodima Indije jedino garantuje KPI koji je u zadnjih nekoliko mjeseci su se našli na naslovnim stranama mnogih prorežimskih novina i internet portala. Citirajući konstantno masovna hapšenja i vatrene okršaje koje se završaju sa smrću na revolucionarnoj strani, mediji u službi sistema mogu samo da ponovljaju istu parolu dok narodu postaje jasnije ko je zapravo pravi neprijatelj. Uprkos naporima da se pokret eliminiše, u Oktobru prošle godine je nanet udarac snagama sistema, što je motivisalo BJP da u narednim mjesecima predloži taj isti zakon u Decembru, a taj udarac se odnosi na slučaj NOGV-a

(Narodnooslobodilačka Gerilska Vojska) koja je 29. oktobra eliminisala 35godišnjeg policijskog doušnika, identifikovanog kao Dineš Pujar, u okrugu Bidžapur, divizija Bastar, u državi Čatisgar koja se graniči sa Maharaštrom. Idućeg dana je policija (JJ) sa specijalnim snagama (SSB) pokušala da iskoriste priliku za napad od informacija koji im je doušnik proslijedio prije njegove smrti.  

Informacija u pitanju je bila o prisustvu naoružanih revolucionara na tom području, sa kojom je policija pokrenula kontrarevolucionarnu operaciju. Međutim, Maoisti su bili dva koraka ispred njih. Nakon što su od svojih kontakata dobili tajnu informaciju o dolasku policije i SSB-a, uspeli su da uspješno pobjegnu bez žrtava. Neprijateljske snage su jurile revolucionare, ali su, koristeći svoje opsežno poznavanje područja i iskoristivši gustu šumu, uspeli da se spasu. Ovakvi i budući okršaji će se nastaviti sve dok zadnja sluganska puška ne padne na tlo i dok narodna zastava ne izvijori na vjetru, označivši kraj kastinske i klasne vladavine nad narodima Indije.