Novosti iz Mjanmara

Od poslednjeg izveštaja, rat u Mjanmaru se intenzivirao. Otpor je nastavio svoju ofanzivu 1027, zauzimajući brojne teritorije, sela, pa čak i gradove. Neposredno nakon pokretanja ofanzive, manje etničke oružane organizacije (EAOs) su pokrenule svoju ofanzivu u državi Kaja. Ofanziva je u već ustaljenom maniru samo imenovana brojem, ovaj put kao ofanziva 1111.

5. januara, savez etničkih oružanih organizacija je zauzeo veoma bitan grad – Laukaing, koji se nalazi na granici sa Kinom, u državi Šan. Ubrzo nakon ovoga, 12. januara, potpisan je prekid vatre između ovih organizacija i vlade, uz pomoć Kine, koja je vršila i ulogu posrednika i koja je izvršila pritisak na grupe otpora, da potpišu isti.

Samo nekoliko dana kasnije, u zapadnom Mjanmaru, u državi Rakin, Armija Arakan (AA) je zauzela veoma bitan grad po imenu Paletva.

Jedinice vojne hunte poharane su dezerterstvom i niskim moralom, koje je prouzrokovano ljudskim i teritorijalnim gubicima. Više video snimaka se pojavilo na internetu, na kojima se vide snage hunte kako beže preko granica u druge države, kao što su Bangladeš, Indija i Kina. U Bangladešu je svoj spas našlo oko 340 pripadnika granične policije vojne hunte, koja je dezertirala praktično odmah nakon napada pokreta otpora, dok je u Indiju pobeglo 700 vojnika.

Usled sve moćnijeg nastupanja pokreta otpora, vlada Mjanmara je bila primorana da ponovo uvede zakon o mobilizaciji koji bi im dozvolio da mobilišu ljude na period od dve godine. Sa druge strane, narod Mjanmara ne želi ovo i za sada mladi ljudi većinski beže iz zemlje, ali ako vlada počne energičnije da sprovodi ove mere, za očekivati je da će i otpor mobilizaciji preuzeti militantniji karakter.

Pored mobilizacije, dolazi i do intenziviranja vazdušnih napada, kako na vojne, tako i na civilne ciljeve. Od Palestine, preko Indije i sve do Mjanmara, ono što smo već nekoliko puta rekli se potvrđuje – da što je pokret otpora uspešniji, to je frustracija represivnog sistema veća, a otelotvorena u pljački, silovanjima i nasumičnim ubistvima. U Mjanmaru ovo možemo videti u tome, što se vazdušnim napadima sve više ciljaju stambeni i religiozni objekti, koji nemaju nikakvog vojnog značaja.