Komunistička partija Filipina (KPF), čije je oružano krilo Nova narodna armija (NNA), vodi Dugotrajni narodni rat od 1969. godine. U tom periodu KPF je prošao kroz brojne transformacije, kako bi se odupreo napadima filipinske države.
Filipinska država je pokušavala da uništi pokret na sve moguće načine, pokušavajući da uništi pokret vojno i da ga politički izoluje od njegove baze, odnosno samih masa. Sa obzirom da je pokret još uvek živ i da širom Filipina postoji više aktivnih frontova NNA 1, u tome nisu uspeli.
Sa militarizacijom imperijalističkih zemalja, koje se spremaju za sledeći međuimperijalistički rat, dolazi i militarizacija njihovih kolonija i polukolonija. Zato Amerika polako pretvara Filipine u vojnu bazu, odakle planira napade na Kinu, a cenu toga plaćaju mase Filipina, koje se nalaze pod velikim pritiskom ekonomske, političke i društvene krize.
Sukobi sa Oružanim snagama Filipina
Pripadnici NNA su se 11. februara odupreli napadu pripadnika filipinske vojske, nanoseći im gubitke. Sukobi su izbili u više oblasti, a u njima su na jednoj strani učestvovale jedinice NNA-Mindora, a na drugoj jedinice 68, 4. i 203. pešadijske brigade vojske Filipina.
Potvrđena su četiri gubitka u 203. pešadijskoj brigadi, dok ih NNA nije imala, povlačeći se sigurno.
Novi metod borbe protiv NNA
Nedavno, filipinska država je ponovo počela da primenjuje metod od kojeg se neko vreme suzdržavala da ga upotrebi.
Naime, filipinska vojska koristi bivše pripadnike NNA koji su se predali, kako bi vršila teror nad lokalnim stanovništvom. Bivši crveni borci se predstavljaju kao članovi NNA, iako zapravo rade u svojstvu filipinske države, i traže revolucionarnu taksu od ljudi.
Osim traženja revolucionarne takse filipinska vojska koristi ove izdajice revolucije u svrhu vršenja svojih prljavih poslova – kao što su opšte zastrašivanje stanovništva pretnjama, demonstracijama sile, upadima u kuće, likvidacijom civila i slično.
Sabotaža
Jedinica NNA je 8. februara izvela akciju sabotaže u Negros Oriental-u, u centralnim Filipinima. Tokom akcije spaljeni su jedan tovarni kamion, jedan valjak za asfalt i dva bagera, koji su korišćeni u izgradnji puta.
Uprkos tvrdnjama filipinskih vlasti da su projekti o izgradnji novih puteva korisni za lokalno stanovništvo, jer će tako olakšati transport, ovi projekti se izvode radi postavljanja infrastukture za kopanje prirodnih resursa u tim oblastima i njihove dalje prodaje na svetskom tržištu.
Oštećeni, kapitalisti čija je imovina uništena su odmah iskoristili filipinsku vojsku – koja i postoji kako bi zaštitila vladajuću klasu i njenu imovinu – da izvrše osvetu. Pošto nisu mogli da dođu do pripadnika NNA, tj. nisu imali hrabrosti da ih napadnu, pripadnici Oružanih snaga Filipina su u sledećih nedelju dana izveli kampanju terora nad okolnim naseljima.
Ubijen je jedan seljak u obližnjoj zajednici, nakon čega su pucali rafalnom paljbom u istu zajednicu u cilju daljeg zastrašivanja naroda. Takođe je došlo i do dva nelegalna hapšenja u kojima su mučili zarobljene seljake.
Nastavak borbe protiv države
Ogromne količine novca koje filipinska vojska ulaže u vojsku, a koje dobija eksploatisanjem svojih građana i donacijama od Amerike, nisu uspele da unište pokret. Sve dok je pokret povezan sa masama, on neće moći da bude uništen, a KPF pokazuje svojim pokretima ispravljanja grešaka svoju odlučnost u vezivanju sa masama.
Filipinskoj državi, kao i njenom gospodaru Americi, otkucava sat kada je u pitanju uništenje pokreta, jer će on biti na početku sukoba sa Kinom velika smetnja, a vremenom i velika opasnost po čitav kapitalistički svet.
- Frontovi su oblasti u kojima KPF ima najveća uporišta i gde je NNA najbrojnija i najaktivnija ↩︎