Bliski istok – porazi Izraela

Uvod

Rat na Bliskom istoku poprima sve ozbiljnije forme. On je ogolio svu surovost fašističkog i kolonijalističkog izraelskog režima, ali sa druge strane ponovo afirmisao koncept oružane masovne borbe. Nesposobnost tradicionalnih stajaćih vojski da se nose sa celokupnim narodom kada ustane na oružje postaje sve očiglednije iz dana u dan i mi smo vrlo verovatno svedoci nagoveštaja nekih novih tendencija koje ponovo iz zaborava dolaze u prvi plan. Na veliku žalost nekih intelektualaca, istorija se nije završila.

Liban

Još od početka operacije “Severne strele” postalo je jasno da Izrael čeka težak rat. Masovna upotreba avijacije i artiljerije je dala slabe učinke protiv vojnih efektiva Hezbolaha i kada su kopnene trupe krenule u proboj granice dočekala ih je oluja sa druge strane. Naoružani modernim naoružanjem, borci Hezbolaha već preko dve nedelje odbijaju napade navodno jedne od najboljih armija na svetu. Oko 5 divizija, odnosno 70.000 vojnika, podržanih avijacijom, oklopom i artiljerijom nisu uspele da pređu više od 1200 metara od granice. Njihovi tenkovi i oklopni transporteri postali su u planinskom terenu lak plen za borce Otpora koji uz malo napora mogu da pretvore čuvene Merkave u gomilu zapaljenog čelika.

Izraelski proboj izvršen je iz tri glavna pravca. Zapadno uz obalu, centralno prema gradu Marun Al-Ras i sa istoka. Može se pretpostaviti da plan operacije podrazumeva da se na operativnom planu izvrši okruživanje snaga Otpora, koje bi zatim mogle biti metodično “pročešljane”. Kao i svaki plan, i ovaj se raspršio posle prvog udarca. Neprestane zasede i bliske borbe naterale su izraelske trupe da pretrpe velike gubitke. Zvanični navodi jedne i druge strane se razlikuju, međutim obe strane govore već o desetinama mrtvih i stotinama ranjenih, i to isključivo u borbenim dejstvima. Cifre koje se odnose na gubitke nastale raketiranjem od strane snaga Otpora ne ulaze u te brojeve, a ni one nisu male. Samo u jednom danu, pogotkom drona u kafeteriju izraelske vojske u okviru njihove vojne baze Binjamina, ranjeno je i ubijeno više desetina vojnika.

Ukupni gubici Izraela do sada iznose barem 55 mrtvih, preko 500 ranjenih, 20 tenkova Merkava, 4 vojna buldožera i dva Hermes 450 drona.

Glavne borbe se odvijaju oko naselja Jarun i Marun Al-Ras. Tokom borbi, selo Mahbib je obrisano sa lica zemlje posredstvom izraelskih snaga. Oni su nakon povlačenja, minirali kompletno naselje i digli ga u vazduh. Kao i u Gazi, opšta destrukcija je verni saputnik izraelskih divizija. Dok Izraelci brišu naselja kao gumicom, rakete Hezbolaha gađaju kolonizatorska naselja u Severnoj Palestini, ali u daleko manjoj meri i sa daleko manje žrtvi. Prema navodima samog Otpora, cilj ovih napada nije terorističko ubijanje civila (kao što to, nije ni cilj rata), već isterivanje doseljenika tokom borbi i paralisanje funkcionisanja tog dela Izraela. Već smo pisali o tome, kako je usled dejstva Jemena i Hezbolaha, izraelska ekonomija u izrazito lošem stanju. Uništavanjem velikog dela sitne buržoazije kao klase, likvidira se i značajni ekonomski motiv za dalju eksplanziju i kolonizaciju, jer upravo je ta klasa među najagresivnijima pri otimanju zemlje od Palestinaca i drugih (planovi kolonizacije podrazumevaju i delove Libana). Do sada je proterano oko 200.000 izraelskih doseljenika, a spaljeno je oko 30.000 hektara.

U blizini grada Aita Al-Šab javile su se dugotrajne borbe tokom kojih su snage Hezbolaha držale čvrst otpor i nanosile znatne gubitke izraelskim snagama. Međutim, 18.10. žitelji sela Rmejh su se predali izraelskim snagama, kojima su pomagali praktično od početka rata. Na ovaj način snage Hezbolaha su se našle u okruženju i najverovatnije će biti prinuđene na povlačenje. Impresivan otpor snaga Hezbolaha je slomljen na kraju ne borbom, već de facto izdajstvom.

Cionističke snage desetkuju i civilno stanovništvo u zaleđini fronta. Širom Libana bombardovani su gradovi, a posebno glavni grad Bejrut je video stravično uništenje. Deo grada po imenu Dahija je kao i u prethodnim ratovima, najviše pogođen. Da bombardovanja naselja nisu nikakva “kolateralna šteta”, kako to izraelski zapadni saveznici nazivaju, već smišljen psihološki i teroristički napad govore i napadi u kojima se određena zona stavlja u “vatreni obruč”. Bombardovanjem kompletnog perimetra neke zone, stanovništvu se nameće strah i očajanje, koje treba da poljulja borbenu gotovost populacije. U bombardovanju Libana do sada je poginulo 2.418 ljudi, a ranjeno je 11.345.

Gaza

Generalov plan

Tokom noći 6. oktobra Izrael je pokrenuo jednu od najvećih ofanziva u Gazi od početka rata 7. oktobra. Ofanziva je pokrenuta sa severa Gaze i fokusirana je na Džabaliju, a njen cilj jeste potpuno raseljavanje severa Gaze, gde Izrael već planira naseljenje izraelskih kolonizatora. Strategija koju Izrael primenjuje u ovoj ofanzivi se naziva Generalov plan – fašistička strategija koja podrazumeva čišćenje lokalnog stanovništva, kako bi se Otpor izolovao.

Osim toga što je ovaj plan varvarski i fašistički, on je sa čisto vojne strategije neefikasan i neispravan. Uprkos tome što Izrael pokušava da ubedi čitav svet kako grupe Otpora koriste civile kao ljudski štit, ono ne može biti dalje od istine. Otpor u velikoj većini slučajeva deluje u oblastima gde je civilno stanovništvo raseljeno izraelskim bombama i tenkovima. U video snimcima Otpora se može videti kako čekaju u ruševinama dolazak izraelskih trupa, koje uporno izbegavaju bilo kakvu borbu prsa u prsa.

“Promena” strategije

Posle godinu dana ratovanja jedino gde je Izrael napredovao jeste u efikasnosti ubijanja masa civila, dok u borbama protiv Otpora nije uspeo da nađe rešenje ni na strateškom, ni na taktičkom nivou. Jedina strategija koja je pokazala donekle ograničen uspeh jeste pravljevenje i proširivanje vojnih koridora u Gazi.

Pravljenjem koridora po imenu Filadelfi koridor, na granici Egipta i Gaze, kao i pravljenjem Necarim koridora južno od grada Gaze i proširivanjem istih, izraelska vojska je uspela da napravi malo sigurnije oblasti za svoje trupe i tehniku unutar Gaze. Međutim, i ova sigurnost je veoma ograničena sa obzirom da se trupe unutar ovih koridora nalaze pod svakodnevnim minobacačkim i raketnim baražima, što se može videti na priloženim mapama. Trenutni plan Izraela jeste pravljenje još jednog vojnog koridora na severu Gaze, nakon potpune depopulacije ovog dela enklave.

U suštini, Generalov plan se kvalitativno ne razlikuje od prethodnih izraelskih strategija, sa time da izvođenje ovoga plana baš u ovom trenutku ima dvojako značenje. Prvo, ono predstavlja već pomenuto potpuno ogoljavanje fašističkog karaktera izraelskog režima, koji je konstantno testirao dokle može ići u svojoj brutalnosti nad civilima, i koji nakon što je video manjak volje tzv. međunarodne zajednice da prekine genocid, je pokrenuo potpuno otvoreno etničko čišćenje čitavog naroda. Drugo, ono pokazuje da Izrael i nakon godinu dana ratovanja nije našao nikakvo vojno rešenje, osim daljeg čišćenja civilnog stanovništva.

Ponašanje Izraela u ovoj ofanzivi zapravo pokazuje da je Izrael odustao od bilo kakvog vojnog rešenja. Glavni cilj ofanzive na Džabaliju, koja predstavlja treću po redu na ovaj grad, jeste osveta palestinskom narodu u Gazi zbog svoje izdržljivosti pred izraelskom brutalnošću, a posebno ljudima u Džabaliji.

Izraelske trupe deluju isključivo tokom noći i izbegavaju bilo kakve okršaje sa Otporom, pokušavajući da miniraju što veće delove grada, koje kasnije dižu u vazduh. Iste izraelske trupe se zatim povlače pre izlaska Sunca, a tokom dana pokušavaju da ne upadnu u zasede Otpora. Izbegavanje borbi sa tehnološki i brojčano mnogo inferiornijim neprijateljem i ciljanje isključivo civilnog stanovništva, pokazuju potpunu moralnu i vojnu propast režima koji gubi rat.

Bitke u Džabaliji i Rafi

Pravci napada izraelske vojske na početku bitke za Džabaliju bili su slični prvobitnoj invaziji Gaze. Sa obzirom da je ovo treća izraelska ofanziva na ovaj grad i da je Otpor znao da će Izrael ponovo napasti, pripadnici Otpora su mesecima pripremali zasede na očekivanim pravcima napada Izraela. Zbog toga je izraelska vojska veoma skupo platila svaki teritorijalni napredak, koji kao što smo više puta rekli u gerilskom ratu ne predstavlja nikakvu pobedu.

Uprkos izbegavanju borbi, izraelske trupe stalno upadaju u zasede Otpora, koje se sastoje iz više faza i u kojima Izrael gubi na desetine vojnika. Poslednja zaseda se dogodila sinoć, kada su izraelski mediji počeli da izveštavaju o “teškom bezbednosnom incidentu”. ¹ Ispaljene su osvetljavajuće rakete i izraelski evakuacioni helikopteri su više puta dolazili na mesto zasede i vraćali se, odvodeći ranjene u najbliže bolnice.

Nakon poraza u Rafi, izraelska vojska je većinu jedinica premestila na sever za ofanzivu na Džabaliju, ostavljajući jedan deo trupa istočno od grada. Trupe koje su ostale su deo svakodnevnih napada Otpora, a neke od njih osim držanja teritorije imaju i zadatak iskopavanja tunela Otpora. To je potvrđeno i kada su pripadnici Otpora napali inženjersku jedinicu koja je pokušavala da nađe tunel, sa ličnim naoružanjem i RPG-evima.

Izraelska vojska je više puta pokušala da se infiltrira u grad manjim jedinicama. Jedan od ovih pokušaja je bio kada je tim od petnaestak izraelskih specijalaca, vozeći kamione za pomoć, pokušao da uđe u grad. Otpor se nije zavarao i čim je ugledao tim na periferiji grada, napao ga je. Izraelski specijalci su pretrpeli gubitke, koji su mogli biti mnogo veći da se izraelska avijacija nije na vreme umešala.

Jemen

Jemen je u prethodnom periodu nastavio sa napadima na trgovačke brodove u Crvenom moru, sve dok se on sam nalazio pod bombarodavnjem udruženih američko-britanskih vazduhoplovnih snaga. Preko 15 napada izvršeno je na Sanu, glavni grad Jemena. Oružane snage Jemena su do sada pogodile brodove Olympic Spirit, St. John i Megalopolis. U napadima su korišćene krstareće i balističke rakete, kao i dronovi.

1. Izraz koji izraelski mediji koriste za okršaje u kojima izraelska vojska pretrpi teške gubitke. ↩︎