Brazil je podeljen dubokim socijalnim i klasnim razlikama, kao uostalom i sve druge države Južne Amerike. Poslednjih godina, agrarno pitanje u ovoj državi sve više izbija u prvi plan, a sukob između siromašnih seljaka sa jedne i latifundista i brazilske države sa druge strane pokazuje da su klasne kontradikcije dostigle novi stepen.
Još od septembra 2024. godine, kada su državne snage poražene u sukobu kod Baro Bronka (video link), policija je stacionirana u lokalnoj školi. Međutim, do 12. februara seljaci su uspeli da isteraju ove policijske odrede. U toku višemesečnih tenzija i sukoba, snage policije su više puta dopuštale naoružanim plaćenicima da automobilima upadaju u naselja seljaka, i pod pretnjom oružja traže najaktivnije i najsposobnije elemente u pokretu. Još jednom je i praktično pokazano kako je savez između krupnog kapitala i buržoarske države uvek prisutan. Nakon incidenta u kojem je jedan seljak prebijen od strane plaćenika, narod je uspeo da opkoli zgradu škole, u kojoj se nalazila policija i zatim ih istera iz naselja.
U toku februrara su se stanovnici Londrine pobunili i blokirali grad nakon što je vojna policija ubila dva mladića stara 15 i 20 godina dok su bili u auto-perionici. Policija je okarakterisala incident kao “konfrontaciju”, ali je potpuno evidentno da se radilo o nasumičnom ubistvu. Narod je prilikom blokada zapalio i autobus, a vlasti su okarakterisale proteste kao “vandalizam i terorizam”. U prilog tome ko zaista sprovodi teror, dovoljno govori da je samo u Parani od strane policije ubijeno 525 ljudi i to samo u toku prošle godine.
Osim u ovim naseljima, borba se odvijala i u kampu Santa Maria. Bez sudskog naloga, vojna policija je iselila porodice seljaka sa zemlje na kojoj su prethodno živeli 11 godina, a koja je formalno bila javno vlasništvo. Kako ekspanzija kapitala i bukvalno zahvata sve veće prostore, ovakvi čisti pokazatelji klasnog karaktera državnog aparata nisu retki, a krčenje prašuma propraćeno je paljenjem baraka i naselja seljaka. Ove borbe najsnažnije su u regiji Amazona, a samo u prvih 6 meseci 2024. godine bilo je preko 1000 sukoba između seljaka i latifundista.
Ovakvi događaji ne smeju se tumačiti obeshrabrujuće, naprotiv. Seljaci u Brazilu bore se ne samo fizički- pesnicama, kamenicama i oružjem, već osvajaju i metod ekonomske i političke borbe, metod organizacije. Bez obzira na trenutnu nadmoć brazilske države, njihovu aroganciju i svirepost u obračunavanju sa eksploatisanima klasom, karakterističnom za sve “liberalne demokratije”, vreme i okolnosti su bezuslovni saveznici svih potlačenih masa u Brazilu. Pojačavanje ove borbe, duboka kriza koja zahvata ne samo Brazil, nego i celu Južnu Ameriku, koncentrisanje i drugih slojeva i klasa protiv eksploatatorskog režima i sistema samo nagoveštava nove klasne borbe u kojima će narodi Brazila pre ili kasnije izaći kao pobednici.