U Mozambiku su izbili ogromni protesti, nakon što je vladajuća partija FRELIMO ukrala predsedničke izbore. Narod su dodatno razbesnila ubistva dva visoko pozicionirana opozicionara, koji su 18. oktobra ubijeni u zasedu kasno noću.
Sledeći dan narod je izašao na ulice, a država je odgovorila žestokim represivnim merama, pucajući na demonstrante i ubijajući više od deset ljudi za samo nedelju dana protesta. Ovi protesti su rezultat dugotrajne frustracije naroda zbog političke represije i ekonomske eksploatacije, koja traje još od kolonijalnog perioda.
Kolonijalna istorija
Portugal je na samom kraju 15. veka započeo kolonizaciju Mozambika, osnivajući kolonizatorska naselja na strateški bitnim mestima. Borbe za kolonije između najvećih imperijalističkih sila su dovodile do precrtavanja granica, na osnovu strateških interesa, zanemarujući želje naroda koji su živeli na tim prostorima. U poslednjoj četvrtini 19. veka nacrtane su granice modernog Mozambika i teritorija je sada definitivno pripala Portugalu.
Odmah zatim je pokrenuta potpuna kolonizacija Mozambika, u kojoj je portugalska vlada pokretala ratove sa raznim domorodačkim narodima. U samom Portugalu događa se vojni puč 1926. godine, u kojem su na vlast došli daleki desničari, čiji plan za portugalske kolonije je bila potpuna integracija, uništavajući bilo kakvu slobodu i autonomiju domorodaca.
Nakon Drugog svetskog rata, počinje rast pokreta nezavisnosti širom afričkog kontinenta. Videvši koliku pretnju predstavljaju ovi pokreti po svoju vlast u Africi, portugalska vlada odlučuje da pojača represiju u kolonijama. Ovakav proaktivan pristup, zajedno sa činjenicom da Portugal nije učestvovao u ratu, izlazeći iz njega praktično neoštećen, su glavni razlozi zašto su portugalske kolonije proglasile nezavisnost među poslednjima na kontinentu.
Međutim, vremenom se ovi pokreti razvijaju i formiraju se marksističko-lenjinističke partije u kolonijama koje započinju narodne ratove. U Mozambiku je to bila partija po imenu FRELIMO (Oslobodilački front Mozambika), čije je liderstvo bilo inspirisano Maovom teorijom, a koju su finansirale i naoružavale države istočne Evrope, SSSR i Kina. FRELIMO započinje rat protiv portugalskih kolonijalnih vlasti početkom 60-ih i nakon više od decenije rata, Mozambik stiče nezavisnost 1975. godine.
Revizionizam i neokolonijalizam
Ubrzo nakon dolaska na vlast FRELIMO-a, partija se okreće ka revizionizmu, pod uticajem revizionističkih zemalja kao što su Rumunija i SSSR. Padom istih revizionističkih zemalja u Evropi, FRELIMO napušta i dotadašnje socijaldemokratske pozicije i u potpunosti se okreće neoliberalizmu.
Ispravna antikolonijalna borba koju je predvodio FRELIMO se nakon rata ubrzo pretvorila u nastavak eksploatacije masa Mozambika. Zapadne kompanije, posebno nakon pada revizionističkih zemalja, su potpuno preuzele kopanje prirodnih resursa i Mozambik je od kolonijalne postala neokolonijalna zemlja.
Ovakva politika okrenula je narod protiv FRELIMO-a, što je dovelo do potpunog srozavanja demokratskih prava Mozambičana, a vlada se sve više oslanjala na vojsku i policiju u borbi protiv naroda.
Sve navedeno nas dovodi u današnje vreme, u kojem je kapitalizam u dubokoj krizi i svet se ponovo deli na blokove. Nove generacije ugnjetenih naroda na svim krajevima sveta dobijaju novu svest, gde shvataju da oslobođenje njihovih država od imperijalističkih sila nije bilo dovršeno u 20. veku i da su potrebne nove revolucije, kako bi mogli živeti u istinski nezavisnim i slobodnim društvima.
Demonstracije
Državna represija je dodatno razljutila narod, koji je u četvrtak 7. novembra izašao na ulice u više gradove, u najvećim demonstracijama do sada protiv FRELIMO-a. Zbog straha po svoju sigurnost, nakon ubistva dvojice članove njegove partije, glavni opozicionar Venancio Mondlane iz PODEMOS partije pobegao je iz države i pozvao narod na dalje proteste.
Tokom demonstracija demonstranti su postavljali barikade i napadali kancelarije vladajuće partije. Nakon više nedelja protesta, vlada je zabranila društvene mreže i ograničila korišćenje interneta. U jednom gradu, demonstranti su odsekli glavu statue predsednika Filipea Njusia, kojeg je trebalo da smeni novi predsednik iz FRELIMO-a po imenu Daniel Čapo.
Osim pritiska iznutra od strane samog naroda, vladajuća partija trpi i pritisak od Zapadnih kompanija, koje eksploatišu prirodna bogatstva ove zemlje. Na severu države, gde postoje velika nalazišta prirodnog gasa, već godinu dana traje rat između Oružanih snaga Mozambika i radikalne islamističke grupe ISIL.
Usled nemogućnosti da unište ovu grupu, Zapadne kompanije TotalEnergies i Exxon Mobil su bile primorane da stanu sa eksploatacijom gasa. U vremenu kada čitav Zapadni svet, a posebno zapadna Evropa, pate od nedostatka prirodnog gasa, zbog prekida trgovine sa Rusijom ovo predstavlja veliki ekonomski udarac.
Ako režim ne uspe da preuzme kontrolu nad ovim oblastima, gubitak spoljne podrške u vidu Zapada, zajedno sa velikim unutrašnjim nezadovoljstvom, može dovesti do kraja vladavine FRELIMO-a, koja traje već 49 godina.
Uprkos tome što i potencijalna promena vladajuće partije neće promeniti sistem eskploatacije, ovakvi izlivi narodnog besa stvaraju u narodu svest o potrebi borbe protiv imperijalističke eksploatacije i otkrivaju pravu kompradorsku prirodu ne samo vladajućih struktura, već i takozvane buržoaske opozicije.